12 տարվա համատեղ կյանքի ընթացքում կինս երբեք իրեն նման բան թույլ չէր տվել․ Օրեր առաջ մի այնպիսի առաջարկություն ա- րեց, որ․․Ես ու կինս արդեն 12 տարի միասին էինք ապրում, երբ նա ցանկացավ, որ մի ուրիշ կն ոջ հրավիրեմ ընթրիքի և կինո: Նա ինձ ասաց. -Ես քեզ սիրում եմ, բայց և գիտեմ, որ մի կին կա, ով նույնպես սիրում է քեզ և ցանկանում հետդ ժամանակ անց-կացնել: Կինս խոսում էր մորս
մասին: Հայրս մահ ացել է 19 տարի առաջ, և մայրիկս այդքան տարիներ միայնակ է ապ-րել:Այդ երեկո ես զան- գեցի մորս, որ նրան հրավիրեմ ընթրիքի: -Ի՞նչ է պա տահել, քեզ հետ ամեն ինչ լա՞վ է, — առա ջին բանն էր, որ ասաց մայրս: Հետո նա ասաց, որ շատ է ցանկանում ինձ հետ ժամանակ անցկացնել, ես նրա ձայնից զգացի,որ շատ ուրախացավ: -Ես ընկերուհիներիս ասել եմ, որ որդուս հետ այսօր ռես
տորան եմ գնալու, նրանք բոլորը մի քիչ նախան ձեցին ինձ, -հպարտութ- յամբ ասաց մայրիկս, երբ հաջորդ օրը մեք ենայով գնացի նրա հետևից: Մենք գնացինք ռես տորան: Երբ ես տվեցի մենյուն մայր իկիս, նա մեկ-երկու րոպե նայեց և վերադար ձրեց ինձ, ասաց, որ ինքս մի բան ընտրեմ: Մորս աչքերը լավ չէին տեսնում․․Հետո մայրիկս նայեց ինձ և թախծոտ ժպտա-լով ասաց. -Երբ դու փոքր էիր, մենյուն ես էի
կար դում քեզ համար, դու այդ ժամ անակ չգիտեիր տառերը․ Մենք տարված զրուցում էինք, այնքան կարոտ կար մեր մեջ, և մեծ տխրո ւթյուն, որը պար բերաբար փոխարի նվում էր ուրախութ- յամբ: Անբացատրելի զգացմունք էր: Պատա հաբար նկատ եցինք, որ կինոյից ուշա ցել ենք:Երբ ես նրան տարա տուն, մայրս ասաց. -Ես քեզ հետ ևս մի անգամ կգամ ռեստորան: Բայց այս անգամ ես եմ քեզ հրավիրում: Ես համաձայնեցի:
Մի քանի օր անց մայրս մա հա ցավ սր տի կա թվածից․․դա այնքան անսպ ասելի էր, որ ես նրա համար ինչ-որ բան անելու հնարավորո ւթյուն չունեցա․․Մորս տանը մի երկտող գտա, որտեղ գրված էր. -Ես այն նույն ռեստ որանում սեղան եմ պատ վիրել և վճարել եմ հաշիվը: Կտրոնը ծրարի մեջ է: Ես վստահ չեմ, որ կկարողանամ կր- կին ընթրել քեզ հետ, այնուա մենայնիվ, երկու հոգու համար եմ վճարել: Քեզ և կնոջդ համար: Երևի չեմ կարողանա բացատրել, թե ինձ համար ինչ էր նշանակում այն ընթրիք․․Որդիս, ես սիրում եմ քեզ
